Zo, het zit erop. De laatste 8 maanden heeft alles in het teken gestaan van de Stelvio. Vandaag de laatste training gehouden in de Eifel, rondom Rodder. Als we deze laatste training zien als de generale repetitie, ben ik gerust. Gezien het voor geen meter liep en gezien het spreekwoord zegt dat als een generale slecht loopt, de uitvoering goed zal verlopen... toppie, toch!
Alles was anders vandaag, wellicht lag het daaraan. Ik had tekort geslapen en had de hele dag slaap, een "reserve" - niet top zittende - broek aan gedaan, geen koffie gedronken (dat is echt jaaaaren geleden), en andere goedkopere sportdrank in de camelback, een andere fysio (Wessel is met vakantie, veel plezier Wessel!), Leo stond al klaar en had niets vergeten, het was warm (...), we hadden ons niet verreden zonder TomTom en tenslotte had ik meerdere mueslirepen naar binnen gewerkt (maar eigenlijk meer omdat er chocolade in zit). Alles was anders dus. Zo voelde het ook. En vooral bergop! Na 10 minuten warm draaien in het Ahrtal nam ik de afslag richting Eichenbach. Normaliter en lekkere aanloop naar de veel steilere weg naar Aremberg die daarna volgt, nu leek het wel een Hors-categorie-berg. Nee, het liep voor geen meter. Het leek wel alsof ik tien kilo extra meesleepte. Zo heeft het bijna 4 uur geduurd, de hel. Ondanks dit, toch nog de Rodder ook gefietst, weliswaar met enkele momenten herpakken, maar toch weer boven gekomen. Zoals de Rodder vandaag ging, zo zal het volgens mijn eigenbeeld maandag a.s. op de Stelvio ook gaan. Tot de uitputting. Boven op de Rodder heb ik nog even gewacht of Leo nog voorbij kwam, maar na een kwartiertje toch maar naar beneden, naar de auto af laten zakken. Aan 65 kmh, kikken! Leo was inmiddels ook net bij de auto gearriveerd een kwam met hetzelfde verhaal als ik jullie vertelde hierboven. Niets liep, heuvels lijken de Himalaya, rugzakken vol zwaar gesteente. De beslissing om er voor vandaag een punt achter te zetten was snel genomen.
Dat was het dan. Dat moet het zijn. Meer dan dit kon ik niet opbrengen onder de gegeven omstandigheden. Ik ben nu al tevreden omdat het me veel gebracht heeft, maar zal natuurlijk er alles aan doen maandag boven te komen. Voor de MA-run. Voor iedereen die mij heeft begeleidt. Voor iedereen die meeleeft. Voor mezelf. Natuurlijk blijf ik voorlopig nog bloggen, want we houden het spannend. En er blijft genoeg te vertellen. Net belde Marc, morgenvroeg interview voor Omroep Venlo, in tenue. Dat betekend werk aan de winkel, want het tenue heb ik vandaag aangehad. Het stinkt, is vies. Gelukkig heb ik Kim. Die kan alles! Morgenvroeg heb ik een fris, als nieuw lijkend tenue aan voor de camera. Let maar op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten