Ik moet zeggen, dat zich de eerste tekenen al voordeden na de training op bevrijdingsdag. Een beetje mierende pijn in de onderrug. Mierend, niet meer. Het nam af al naar gelang het aantal dagen verstreek.Tot gisteren, de dag na eergisteren. Camerig en omgeving zijn heerlijke klimgebieden. Daartegenover lenen zich een paar afdalingen uitstekend voor het behalen van nieuwe snelheidsrecords. En ik zou geen jongetje zijn als ook ik deze kans niet zou aangrijpen. Ik heb het net nog even nagekeken 60,7 km/h. Kicken!!!! Het was ook de eerste keer dat ik mijn helm op had. Het blijkt door onderzoek aangetoond: Met helm wordt je roekelozer.
Maar goed, nu zit ik met de gebakken peren. Door mijn lighouding wordt elke klap die mijn fiets maakt als hij een kuiltje of bultje over raast meteen geabsorbeerd door mijn rug. Met nu dus met hevige rugpijn als resultaat.Toch Wessel (de fysio, venlo) maar even gebeld, mijn manuele- en fysiotherapeut (tevens bewegingswetenschapper en een van mijn sponsoren) om eventjes nogmaals naar mijn rug te kijken. Met als gevolg een massage en het advies: Ibuprofen en doorgaan. Rust nemen nu in deze fase is funest. Dus vanavond een uurtje warm gereden in de Tacx, daarna uit de fiets gerold (ik kon echt niet opstaan) en morgen een gewone training onder het genot van drogerende middelen. Sporten is gezond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten