Met speels gemak, alsof ik een toeristentochtje maakte, heb ik vanmorgen ruim 63 km verstouwd. Met een gemiddelde van ruim 17km/h, HR 135. Ik stel vast, dat ik nog steeds en steeds meer in een zeer goede vorm verkeer. Al is een bergtraining natuurlijk efficienter in deze fase. Maar een keer lekker relaxed tempofietsen en kilometers maken voelt ook goed. 63 kilometer in 3,5 uur zijn wederom aantallen die een half jaar geleden letterlijk en figuurlijk ver weg leken. Ik sta weer versteld van de progressie die ik heb gemaakt. Dit zijn echter nog geen garanties om mijn doel te bereiken. Ik ben er nog niet. Dit bleek donderdag. Toch goed om te voelen dat afstanden kleiner worden.
Nu nog mijn winst halen uit gewichtsvermindering. Ondanks een heerlijk avondje uit gisteravond inclusief een overheerlijk eetgenot bij Tante Toer gaat het hier ook goed. Vanmorgen, na de douche na de training, bleef de wijzer net onder de 89 staan. De 88 is in zicht. Hoewel dit aangeeft dat ik sinds november bijna 16 kilo heb geminderd, is dit nog te zwaar. Het moeten er 85 worden. Feitelijk ben ik - op de BMI meter afgaande - dan nog te zwaar. En al zeker als je de amputatie meetelt. Echter ben ik sinds mijn 15e altijd fors geweest. Zonder dik te zijn. Dus veel lichter dan 85 zal het wel nooit worden. Het wordt saai, maar wederom trek ik de conclusie, dat het goed gaat. 5 weken voor de dag des oordeels is dat een plezierige wetenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten