Trouwe lezers weten dat Baraque Michel al een tijdje klaar was om Har en mij te ontvangen. Gisteren was een geschikte gezamenlijke vrije zaterdag en dus trokken we richting Baraque. De weervoorspellingen brachten hooguit motregen in hun slechtste scenario. Na een rit van ruim 2 uur, die overigens aanzienlijk korter had kunnen zijn, ware het niet dat Har altijd de weg beter weet als TomTom, arriveerden we - gezapig doorgezeten - in Eupen. Daar waar de klim naar Baraque Michel begint. Aangezien chauffeur Har een mooi plekje wist om royaal te kunnen parkeren (we hadden de aanhanger aangekoppeld, omdat buiten onze fietsen en rolstoel, ook beider wederhelften ons vergezelden) werd de auto gechauffeerd naar de parkeerplaats van de Vesder Stuwdam even buiten Eupen, wat overigens een aardige biscepsbijter (= handbiker-taal) op zich is. Nadat we alles in gereedheid hadden gebracht begon ik alvast af te dalen naar hartje Eupen om van daaruit de ruim 15 kilometer omhoog te klimmen naar "de hut van Michel" (= er zijn 2 verhalen die deze naam verklaren, zie wikipedia, leuk om te weten).
De klim begint pittig met stukjes tot 11% dus het is meteen zaak niet te forceren. Ook is het meteen zaak zoveel mogelijk rechts te rijden. Voor je eigen veiligheid! De weg naar boven kent geen fietspad. De auto's zoeven je echt in rotvaart voorbij. Ik vond het een zeer gevaarlijke weg. Heb er zelfs aan gedacht om even voorbij de helft van de klim, ter hoogte van de minirotonde (die er volgens mij alleen is neergelegd als verkeersremmende chicane), te staken. Maar ik bedacht me dat afdalen net zo gevaarlijk is en dat ik nu toch al het grootste gedeelte gedaan had, dus ik klom door. Door de inmiddels al een uur lang durende motregen, constant dalende temperatuur en verdikkende mist hoopte ik wel snel boven te zijn. Om dit te bespoedigen ben ik tevens harder gaan fietsen. Inmiddels had ik al besloten niet meer een tweede keer hier omhoog te rijden, dus energie mocht verspild worden. Net geen twee uur na vertrek op de stuwdam was ook deze uitdaging overwonnen. Eens maar nooit weer. Tenzij ze duidelijke verbeteringen voor fietsers creëren daar, zien ze mij daar niet meer terug. Een mueslireepje en een extra slok drinken en toen weer snel naar beneden voordat de kou op de spieren slaat. Als het 10 graden was daarboven is het veel. De afdaling veroorzaakte kou, maar ook wel een stoot adrenaline die de kou deed vergeten. Heerlijk zo'n hele lange afdaling. Natuurlijks nu ook weer veel bekijks.Vooral onderaan in Eupen. De klim naar de parkeerplaats bovenop bij de Stuwdam heb ik weer gedoseerd genomen, zodat ik zonder al te veel problemen bovenop de stuw aankwam. Daar stond Kim klaar om de bijgevoegde foto te nemen. We hebben gevieren nog in een vrijwel leeg restaurant koffie met appelgebak genomen en in een heerlijk warme auto de terugreis ondernomen. Har chaufferend, wederom alle adviezen van de TomTom van de hand wijzend, zodat we onderweg ook nog grote delen van het Limburgs landschap (dan weer in Nederland, dan weer in België, dan weer in Nederland, dan weer in België, dan weer in Nederland, dan weer in Duitsland (!), dan weer in Nederland) konden aanschouwen, steeds meer verlangend naar een warm bad. Maar dat is er 3 uur lang niet van gekomen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten