Volgens coach Leo was het nog geen hongerklop, maar wel ondervoeding. Na ruim 3,5 uur en bij de 4e Camerig verloor ik bijkans het licht in mijn ogen. Maar desondanks was ook nu weer een heerlijke dag. Het landschap bij en om de Camerig is zo mooi glooiend en boeiend. Alleen al het besef daarvan stimuleert. Vandaag was ook nog eens een kraakheldere dag, dus de vergezichten waren echt vergezichten. En nog iets viel me op. Op elk moment dat ik terug omhoog fietste vanuit de Groenenstraat of Pannisbergerweg zag ik in de kraakblauwe hemel zeker 6, 7, 8 soms 10 vliegtuigen. Tegelijkertijd! Constant kaarsrechten witte strepen die vliegtuigen achtervolgen maar nooit inhalen. Je hebt zo'n wijd zichtveld als het wolkloos is boven de heuvelen. Je ziet veel meer en realiseert je dan, dat het bijvoorbeeld ongelooflijk is dat er niet veel meer air crash investigation afleveringen zijn.
Onderweg op de Camerig nog Peter Winnen kunnen groeten en hij mij. Nog steeds actief dus. En in zijn kielzog nog een verrassing in de vorm van een oude vriend van me (Thei van Els) die mij wel herkend had in het voorbijgaan.Gelukkig keerde hij en hebben we elkaar ferm de hand kunnen schudden. Een korte spontane ontmoeting, want Peter Winnen wacht op niemand, en wilde Theo de weg naar Venray nog terug vinden kon hij Peter Winnen niet laten gaan. Ik ga hem zoeken op internet, moet een vervolg krijgen. Hij stamt nog uit de tijd dat ik ziek werd en heeft mij toen met vele andere morele steun gegeven.
Op weg naar huis heb ik enige kleine flauwtes ervaren. Ik leek wel in slaap te vallen. Ik moet uitkijken dat dit niet meer gebeurt. Meer voeding, sterkere energie drank. Ik zal ervoor waken. Weer een les geleerd. Al doende leert men.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten