Nooit geweten dat het fietspad tussen Swalmen en Bruggen zo slecht was. Vandaag heb ik ook mogen ervaren dat het berijden van dat stuk asfalt/zandweg/schokbrekertestbaan (alle drie de keuzemogelijkheden zijn juist) bepaald geen sinecure is. Nu heb ik een zwakke blaas, waarover ik nog maar een 75% controle heb, dus dat gehobbel en gebobbel deed na 3 kilometer de drang behoorlijk opwekken. Ik hield het niet meer, dus eerste afslag het bos in. En nu..... Hoe te plassen, zonder te kunnen steunen/leunen aan een voorwerp (boom/mens/e.d.) om evenwicht te houden om het vloeibare in goede, gerichte banen te kunnen leiden. Bijkomend probleem, wielertenue. Wel blits en staat me goed, maar onhandig bij een urineermoment. Enfin, broek met helpen is zeer elastisch gebleken. Daarnaast zijn mijn balanseerkunsten ook schrikbarend toegenomen. Kaarsrecht blijven staan, op een been, straal recht vooruit, geen natte broek, schoenen en/of handen....! Compliment aan mijzelf.
Volgende keer nog maar eens extra plasje doen voor vertrek. Overigens: Hoe ga ik dat doen op die berg? Even over nadenken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten