Eigenlijk houd ik niet van uitdagingen. Ik laat me niet provoceren. Dus voor mij geen uitdagingen die een ander stelt. De uitdagingen die ik aanga, zijn de uitdagingen die ik mijzelf stel. Ik leefde van uitdaging naar uitdaging. Dat is jarenlang de uitdaging van scans onderzoeken ondergaan om vervolgens te horen of de kans op oud worden weer wat meer was toegenomen of afgenomen. 25 jaar geleden is het nu ruim na de eerste keer, 17 jaar na de laatste keer. En nog elk uur van de dag....
Sporten is ook daarom een enorme afleiding. Al spookt het met fysiek presteren ook weleens door je kop. Vooral bij langdurige inspanning. Zoals een berg beklimmen. Dus straks op de Stelvio zal een gedachte mee omhoog gaan. Heel zeker. Misschien dat ik het op die hoogte eindelijk eens achter kan laten om ervoor goed vanaf te zijn. Zo niet, leef ik weer van uitdaging naar uitdaging. Maar alleen die uitdagingen ik mijzelf stel.
Morgen (als Kim zegt dat het droog blijft) ga ik mijn sportief (als handbiker) grootste uitdaging aan. Dat zijn tenminste uitdagingen waarbij ik het zelf in de hand heb. Die andere uitdagingen zullen door het lot bepaald worden. Dat ligt niet in mijn handen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten