Ik was er al een beetje bang voor. Op een feestdag naar de omgeving van de Nurnburgring, geen heel goed idee. Toch maar gedaan, zit in het schema, dus moet. De Hohe Acht was qua beklimming dat wat ik van had gedacht. Ik ben niet in de problemen geweest, conditioneel en krachtinspanning volledig onder controle. HR niet boven de 160 geweest. Bij verkenning per auto heb ik nog altijd snel het idee dat ik het moeilijk ga krijgen, tot nog toe ongegrond. Ik schatte na verkenning in dat ik 5 kwartier erover zou doen. Uiteindelijk was ik 5 minuten sneller. Niets geforceerd. Prima klim dus. Alweer een bevestiging van de goede weg die ik volg. Alleen was het heel erg druk, vooral knetterhard rijdende motoren. Allemaal van die buikschuivers. Er geldt een snelheidslimiet op de Hohe Acht, maar die wordt massaal aan de laars gelapt. En vooral in bochten levensgevaarlijk. Op enig moment scheelde het maar 5cm of ik was ondersteboven gereden. Bij de afdaling heb ik overwogen of ik een 2e beklimming moest doen. Omdat ik toch aan mijn kilometers moest komen besloot ik toch nog een keertje te gaan, totdat een oplettende automobilist mij erop wees, dat ik wel erg slecht te zien was bij die hoge snelheden. Toen ben ik snel van de Hohe Acht gevlucht. Hohe Acht bijgeschreven op mijn palmares, toch het hoogste punt van de Eifel! En dat met geen graatje pijn.
Onderaan heb ik me nog even vergaapt aan al die snelle bolides op weg naar hun rondje Nurnburgring. Nog even gesproken met een groepje tukkers. Die ene had achter zijn VW-busje een trailer met een oude omgebouwde VW golf type 1. De ander had een VW-busje met omgebouwde Civic. De heren hadden een abonnement om te racen op de Ring, kosten € 1.300,- per jaar. En daar komen nog een hele hoop kosten bij welteverstaan. Ieder zijn hobby, leuke gasten trouwens.
De fietsen ingeladen en weg uit de drukte. Nog even een beklimming genomen waaraan ik bijna voorbij was gefietst. In Adenau vanuit de school naar beneden het zwembad. Ik zag in de diepte het zwembad liggen en een auto in de diepte verdwijnen. Toen ik dichterbij ging kijken keek me nog een man aan met een blik van "zul je dat wel doen?". Ik kon het niet laten. Fantastisch dat ik dit kan, wel op mijn uitersten, maar dik 20% verpulverd door mijn armen en mijn wil. It's good to the King...
Uiteindelijk een schitterende beklimming gevonden. In Schulde de auto neergezet.Vandaar naar Insul gefietst en van daaruit de Schweissberg op tot helemaal in Harscheid. Een stevige beklimming, zwaarder als de Hohe Acht, wel korter. Een perfecte klim voor dit moment. En nog beter, bijna geen verkeer. Afgesproken dat we daar de volgende keer onze basis opzetten om van daaruit mooie rondjes te maken. Ben benieuwd naar de cijfers van de coach. Zal wel weer een record zijn. Vanaf nu moet elke training persoonlijke records opleveren. Ik heb er weer vertrouwen in. Helemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten