Ik ben niet geslaagd in mijn missie: 2 x Aremberg Noord (7,6% gemidd), 2 x Aremberg Zuidoost (6,3% gemidd), 2 x Rodder (7,9%). Wel bijna. Maar een 2e keer Rodder na ruim 4 uur zwaar parcours, zou ik niet meer halen. Aan de voet van de Rodder heb ik, na overleg met mijzelf, dan ook in de remmen geknepen. Net zoals Kenny van Hummel ken ik mijn beperkingen. En ik voelde dat mijn grens -voor vandaag- was bereikt. Wat ik echter ook voelde, was dat ik al vroeg besefte dat ik niet in topvorm was. Enkele aanwijzingen deze dag: A) Verslapen. Jawel IK en niet coach Leo. Het was zelfs hij die mij om 7.30u wakker belde. B) Teveel gegeten, ik bleef onderweg maar met Leo meeeten, maar hij verstouwd zo een heel brood als dat voorhanden is. Teveel voor mij. Toen ik paste was het eigenlijk al te laat. C) Ook nog eens de juiste afslag gemist waardoor we ruim 3 kwartier later aankwamen in Antweiler dan geplant. Niet zoals je een topdag begint dus. Geen lekker begin.
Gestart onderaan de Aremberg Zuidoost, te weinig warm gereden. Daarnaast begint de klim daar erg steil, een paar honderd meter tegen 10 en hoger om geleidelijk naar langdurige lagere percentages te zakken. Maar als je niet genoeg warm bent en je (zoals ik vandaag) je laat verleiden door te enthousiast te klimmen (waardoor mijn HR meteen tot boven de 150 opliep) dan is het eigenlijk vragen om moeilijkheden.
Motto voor mij is: Overwinnen door doseren. Als ik me daar niet aan houd, krijg je wat vandaag is gebeurd. Hoe ik me nu voel? Wel, de volgende onderdelen van mijn lichaam doen redelijk vervelend aanvoelen:
- Stuitje
- Biceps
- Bips
- Alle vingerkootjes
- Bips
- Schouders
- Nek
- Heup
en nieuw en met stip in de top 9: Mijn polsen. Of in ieder geval, daar waar de handen overgaan in armen. Dat was vandaag toch ook een vervelende bijkomstigheid. Soms leek het wel of dat mijn handen de handvaten goed vast hielden, maar dat mijn armen door mijn biceps (de trekkende beweging) van de handen werden gerukt. Een vervelende, vrij pijnlijke ervaring die ik begon te merken na de beklimming van de Rodder na een uur of 2. Dat maakte het niet makkelijker.
Enfin. Een hoop pijntjes en een hoop overdenkingen. Maar, misschien verrassend na deze klaagzang, ik ben wel tevreden over vandaag. Toch maar weer gedaan. De volgende keer neem ik de opgedane kennis van deze dag mee en laat ik de foute dingen en leer ik van de goede. Morgen krijg ik de cijfers van coach Leo en de wetenschappelijke onderbouwing en ook daarvan zal ik weer wijzer worden.
Mijn conclusie voor de dag: Net gezakt.... 1 her. Volgende keer weer beter.
Bye the way: Rodder is echt niet normaal. Zit een stuk in van 1 kilometer a 12%. Zei ik al eerder, maar is echt waar. Het is F.. Hell! Als je hem niet goed aanpakt blaas hij jouw motor compleet op. Onherstelbaar beschadigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten