donderdag 30 juni 2011

Gezakt, 1 her

Ik ben niet geslaagd in mijn missie: 2 x Aremberg Noord (7,6% gemidd), 2 x Aremberg Zuidoost (6,3% gemidd), 2 x Rodder (7,9%). Wel bijna. Maar een 2e keer Rodder na ruim 4 uur zwaar parcours, zou ik niet meer halen. Aan de voet van de Rodder heb ik, na overleg met mijzelf, dan ook in de remmen geknepen. Net zoals Kenny van Hummel ken ik mijn beperkingen. En ik voelde dat mijn grens -voor vandaag- was bereikt. Wat ik echter ook voelde, was dat ik al vroeg besefte dat ik niet in topvorm was. Enkele aanwijzingen deze dag: A) Verslapen. Jawel IK en niet coach Leo. Het was zelfs hij die mij om 7.30u wakker belde. B) Teveel gegeten, ik bleef onderweg maar met Leo meeeten, maar hij verstouwd zo een heel brood als dat voorhanden is. Teveel voor mij. Toen ik paste was het eigenlijk al te laat. C) Ook nog eens de juiste afslag gemist waardoor we ruim 3 kwartier later aankwamen in Antweiler dan geplant. Niet zoals je een topdag begint dus. Geen lekker begin.
Gestart onderaan de Aremberg Zuidoost, te weinig warm gereden. Daarnaast begint de klim daar erg steil, een paar honderd meter tegen 10 en hoger om geleidelijk naar langdurige lagere percentages te zakken. Maar als je niet genoeg warm bent en je (zoals ik vandaag) je laat verleiden door te enthousiast te klimmen (waardoor mijn HR meteen tot boven de 150 opliep) dan is het eigenlijk vragen om moeilijkheden.
Motto voor mij is: Overwinnen door doseren. Als ik me daar niet aan houd, krijg je wat vandaag is gebeurd. Hoe ik me nu voel? Wel, de volgende onderdelen van mijn lichaam doen redelijk vervelend aanvoelen:
  1. Stuitje
  2. Biceps
  3. Bips
  4. Alle vingerkootjes
  5. Bips
  6. Schouders
  7. Nek
  8. Heup
en nieuw en met stip in de top 9: Mijn polsen. Of in ieder geval, daar waar de handen overgaan in armen. Dat was vandaag toch ook een vervelende bijkomstigheid. Soms leek het wel of dat mijn handen de handvaten goed vast hielden, maar dat mijn armen door mijn biceps (de trekkende beweging) van de handen werden gerukt. Een vervelende, vrij pijnlijke ervaring die ik begon te merken na de beklimming van de Rodder na een uur of 2. Dat maakte het niet makkelijker.
Enfin. Een hoop pijntjes en een hoop overdenkingen. Maar, misschien verrassend na deze klaagzang, ik ben wel tevreden over vandaag. Toch maar weer gedaan. De volgende keer neem ik de opgedane kennis van deze dag mee en laat ik de foute dingen en leer ik van de goede. Morgen krijg ik de cijfers van coach Leo en de wetenschappelijke onderbouwing en ook daarvan zal ik weer wijzer worden.
Mijn conclusie voor de dag: Net gezakt.... 1 her. Volgende keer weer beter.

Bye the way: Rodder is echt niet normaal. Zit een stuk in van 1 kilometer a 12%. Zei ik al eerder, maar is echt waar. Het is F.. Hell! Als je hem niet goed aanpakt blaas hij jouw motor compleet op. Onherstelbaar beschadigd.

dinsdag 28 juni 2011

Sparen

Ik ben bewust aan het sparen. Kracht. De martelgang genaamd Rodder in het vooruitschiet vereist ook een mentale voorbereiding. Overigens ga ik Rodder niet morgen, maar overmorgen meester maken. Weersverwachting voor morgen is niet goed in de bergen van de Eifel. En op het werk ben ik voorlopig ook onder de pannen. Dus ga ik morgen, na Wessel, de collega's in Venray lastig vallen en heb ik daarna 4 dagen op een rij om te trainen/te rusten. Rodder dus overmorgen. Leo heeft een koninginnerit samengesteld, met 4 keer de Aremberg (2 keer aan ieders zijde) en 2 keer Rodder, de steile kant.Worden totaal 18,640km klimmen gemiddeld aan 7,14% met 1330 hoogtemeters. Totale ritafstand ruim 37 km. Begint al Stelvioaanse afmetingen te krijgen. Het zal een beproeving zijn. Maar jullie weten het: Mij maak je niet bang. Mentaal ben ik ook in topvorm, maar dat is weer te danken aan mijn topconditie.Logisch, toch?
Gisteren bij buddy (blijf hem zo noemen) Har nog een 2-tal fameuze haRburgers naar binnen gewerkt. Je hebt zelden iets smakelijkers gegeten. Met de fiets heen naar Swalmen. Wilde tijd neerzetten, totdat  ik in Belfeld achter een scootmobiel kwam te fietsen. Kwam er niet voorbij, omdat de ruimte die ze liet niet toereikend was voor een inhaalmanoeuvre. 10 minuten vol ergernis achter haar gereden. Net voor Reuver heb ik haar door het gras van de berm ingehaald. Een stofwolkje opspattend. Net goed.,die gehandicapten ook de hele tijd...
Na de Harburgers om 21uur toch nog op de fiets gesprongen. We hadden eigenlijk de fiets al ingeladen in de auto voor de terugweg (Kim was met de auto en de honden nagekomen), maar ik moest de harburgers weer eraf fietsen. Heb er een tijdrit van gemaakt. 19,6km in 56min14sec. Neem van mij aan, da's behoorlijk hard voor een handbiker met 2 harburgers achter de kiezen.
Maar vandaag en morgen zeer rustig aan. Sparen.

zondag 26 juni 2011

7,6%

Zojuist de cijfers van gisteren binnen gekregen van meester-analist Leo. Gisteren mijn eerste 7,6% (gemiddeld). Van Eichenbach naar Aremberg was het 2,5km 7,6% gemiddeld, daarbij de aantekening "...en aan je HR te zien relatief gemakkelijk". Klopt. Ik heb me gisteren inderdaad geen moment tot het uiterste uitgedaagd gevoeld. (Of het zou wel mijn ergernis naar het zogenaamd goede weer moeten zijn: De hele dag motregen, terwijl de voorspellingen droog weer hadden gegeven.) Natuurlijk moest ik op momenten flinke inspanningen leveren, maar niet tot het uiterste. Ik merk dat ik goed kan inschatten hoe ik elk stukje weg moet beklimmen. Vooral dat ik niet teveel moet geven. Hoe steiler, hoe rustiger ik moet blijven. Ik ben ook nergens bang voor. Hoe steil het ook lijkt. En geloof me, soms kan de aanblik van een helling je behoorlijk angstig maken. Maar ik begin er gewoon aan, geen gezeik, neem de dingen zoals ze zijn. Zo ook gisteren. Net de Aremberg afgedaald, effe met Leo een "sta-pauze" (om mijn stuitje en kont even te kunnen laten doorbloeden, de remedie tegen stuitje- en billenpijn), even overleggen wat te doen. Ik keek even achterom tegen de muur waarvan ik juist was afgedaald, keek Leo aan en zei "ik ga weer naar boven". En zo geschiedde. Ik wil gewoon voelen of ik er tegenop kom. En telkens lukt het. Mede dankzij het supergevoel van de overbrenging van mijn energie in de fiets. Elke Watt die ik eruit pers wordt 1:1 weergegeven in de aandrijving. Er is door Quickie echt een prima prestatie geleverd met de fabricage van de Shark S. Ik vraag me af wat het topmodel, de custom-build dan wel voor een gevoel moet geven. In ieder geval zal het niet aan de fiets liggen om straks de Stelvio succesvol te bestijgen. Hooguit een nog kleiner verzet, voor de uitzonderlijk zware momenten. Misschien zal ik woensdag wensen dat dat nog lichtere verzet aanwezig was, want dan gaan we via Rodder omhoog, met daarbij een volle, lange kilometer aan 10,5% gemiddeld. Mensen stappen al af bij de aanblik..... Heerlijk, ik kan niet wachten.

vrijdag 24 juni 2011

Uitdagingen

Eigenlijk houd ik niet van uitdagingen. Ik laat me niet provoceren. Dus voor mij geen uitdagingen die een ander stelt. De uitdagingen die ik aanga, zijn de uitdagingen die ik mijzelf stel. Ik leefde van uitdaging naar uitdaging. Dat is jarenlang de uitdaging van scans onderzoeken ondergaan om vervolgens te horen of de kans op oud worden weer wat meer was toegenomen of afgenomen. 25 jaar geleden is het nu ruim na de eerste keer, 17 jaar na de laatste keer. En nog elk uur van de dag....
Sporten is ook daarom een enorme afleiding. Al spookt het met fysiek presteren ook weleens door je kop. Vooral bij langdurige inspanning. Zoals een berg beklimmen. Dus straks op de Stelvio zal een gedachte mee omhoog gaan. Heel zeker. Misschien dat ik het op die hoogte eindelijk eens achter kan laten om ervoor goed vanaf te zijn. Zo niet, leef ik weer van uitdaging naar uitdaging. Maar alleen die uitdagingen ik mijzelf stel.
Morgen (als Kim zegt dat het droog blijft) ga ik mijn sportief (als handbiker) grootste uitdaging aan. Dat zijn tenminste uitdagingen waarbij ik het zelf in de hand heb. Die andere uitdagingen zullen door het lot bepaald worden. Dat ligt niet in mijn handen.

woensdag 22 juni 2011

Verregende eigenwijsheid

"Och, het zal wel meevallen"..spraken Leo en ik nog uit richting de mededeling van Kim, dat de weersvoorspellingen boven Adenau niet alleen erg donkere wolken met vette regendruppels aangaf, maar ook 2 (niet 1, maar 2!) bliksemschichten.......
Twee en een half uur later zag ik -een 10procents heuvel beklimmend- door mijn totaal beregende en bewasemde brillenglazen een schicht de berg afdalen, lijkend op Leo, in het voorbijgaan roepend "omdraaaaien, naar beneden, het bliksemt like hell... en het komt onze kant op".....
Weer 2 uur later bevonden wij ons op de A61 richting Venlo. Totaal fit en door en door nat. We hebben eerst een uur in de auto gewacht op het opklaren van het weer. Tevergeefs. Om toch nog van de nood een deugd te maken zijn we -per auto- de omgeving gaan verkennen en hebben enkele prachtige bergen ontdekt. We gaan zaterdag terug, als Kim zegt dat het droog blijft.

dinsdag 21 juni 2011

De langste dag

Vandaag is het de langste dag. Verdomme. Moet ik nog langer wachten totdat ik morgen de bergen in kan. Ik zal wel weer nog vroeger dan normaal op zijn. Ik zal me wel weer moeten dwingen in bed te blijven. Ik heb me in zo'n geval gedwongen om niet meer voor 5 uur op te staan. En dat kan lang duren als je op wilt staan. Maar ik heb slaap nodig. Te weinig slaap breekt mij altijd dezelfde dag nog op. Dus er is geen alternatief dan slaap pakken in de uren die daarvoor het meest geschikt zijn. 's Nachts dus. Gelukkig heb ik geen moeite met in slaap komen. Dus ik ga dadelijk lekker mijn bedje in. Ik verheug me wel altijd op de slaap. Ook nu weer. En het feit dat ik morgen weer met Coach Leo kan gaan klimmen (doel voor morgen: minder vlak/dalen en een minimum van 1200 hoogtemeters) dwingt me nu rust te gaan pakken. Mijn fiets ligt al ongeduldig klaar in de auto. Dus voor vandaag houd ik het hierbij. Ik weet zeker dat het verslag over de training vanmorgen zeer boeiend zal worden. Immers weer "een grootste uitdaging tot nu toe". Tot morgen, uiterlijk overmorgen.

maandag 20 juni 2011

In dreams

Bijna vergeten te vertellen. Mijn Kim (de mooiste,de slimste en de grappigste) vertelde me, dat ik zelfs over bergen beklimmen droom. Vannacht heb ik het gehad over "Een berg" en iets van "6%". Nou dat was dan wel de verkeerde berg! De Stelvio is toch 7.7%? Het moet niet gekker worden.
Oh ja, nog iets: Trouwe volgster en lieve ex-collega Mirjam is voor het eerst Oma geworden van kleinzoon Guus (waarom verbaast mij die naam niet...), en Henk (die van de Politie!) natuurlijk Opa. Ook van hieruit van harte gefeliciteerd! Dat Guus een mooie, gezonde toekomst mag hebben.We hebben er een gespreksonderwerp bij, bij de eerstvolgende SOC Facilicom-meeting (=voor de ingewijden).

Klimmen vanuit dalen

Coach/Buddy Leo heeft me op mijn sodemieter gegeven. 2 Keer. De eerste keer zaterdag, omdat ik een baaldag had genomen. Kan ik inkomen. En daarna nog eens op zondag (gisteren), omdat ik een half uur te weinig in de HR-zone 140/160 had gefietst. Was ik het niet helemaal mee eens. Dat ik Hinsbeck de lange kant 6 keer op fiets in de 3e versnelling en daarna nog eens 2 keer in de vierde versnelling en dat dan mijn HR niet boven de 145-155 wilt klimmen is te wijten aan mijn TOP-conditie. Kan ik er wat aan doen?
Dus, dan maar weer vandaag hard er tegenaan gegaan. Van de 3 grote bladen alleen de 2 grootste gebruikt, voornamelijk alleen het grootste buitenblad. Daarmee de heuvels in de buurt genomen: Onderste Molen, Jaommerdal, Kaldenkerkerweg (Tegelen), Jaommerdal, Via Oase naar de Hei, daar mijn ronderecord werkelijk verpulverd met 3 minuten (stond op 19rond, vandaag 16:02. Dat zijn pas verbeteringen), daarna als afsluiting nog 3 keer Karel v Egmondstraat op buitenblad. Dit alles in nog geen 1,5 uur. Do I need to say more?
Het gaat dus goed. Heel goed. Ik ben er nog niet, nog lang niet. Maar de opbouw is goed. Ik moet de eerste pukkel nog tegenkomen die mij doet omkeren. Maar ik ken mijn kracht en ik weet zeker, dat ik mijn meerdere zal herkennen als ik hem zie. En waarschijnlijk zal ik hem ooit tegen komen. Nu maar hopen, dat die niet begint met een S en eindigt op telvio. Maar in ben een jongeman met een missie. Slechts 89kg (ja,ja!) en oersterk. Houd die maar eens tegen.
Ik verheug me weer op overmorgen, de Eifel. We gaan weer steiler, langer. Nu nog iemand die me eindelijk eens van die kut-fantoompijn (mag ik dat zeggen? Ja, ik mag dat zeggen) af helpt. Heb het er na 17 jaar heeelemaal mee gehad. Vind het niet meer leuk nou.

zaterdag 18 juni 2011

Baaldag

De training die voor vandaag geplant stond hebben we afgelast vanwege de weersvooruitzichten. Vooral onweer wil je niet hebben als je een berg op fietst. Dus om 8h mijn Tacx opgebouwd in de garage. Saaaaaai. Vooral na de zware, maar vooral ook mooie trainingsparcoursen de laatste weken. Nog geen uurtje op de tacx vol gehouden. In ieder geval even in beweging geweest. Het weer is echt filmkijkweer. Ik heb er nog genoeg op de recorder staan: Che part I en part II heb ik al heel lang staan, dus ik denk dat het die worden. Ben ook wel even toe aan een kleine pauze. Alles staat in het licht van de Stelvio. Ik bepaal verdorie zelf wel wie in het licht hoort te staan meneertje Stelvio of hoe je ook heet... Dus ik heb besloten vandaag (en misschien ook morgen) het heft in eigen hand te nemen: Ik ga luiwammesen.

donderdag 16 juni 2011

Trots

Met gepaste trots zag ik dat het aantal views op mijn Blog is opgelopen tot over de 1000 !
Alle fans, bedankt hiervoor. Het is me een groot genoegen voor jullie te schrijven.

The day after

The day after was een film over de ellende waarin overlevenden van een nucleaire raketaanval terecht komen vanaf de dag daaropvolgend. Ik zie veel overeenkomsten. De Berg is een paddenstoelwolk, de regen op het eind van de training was de fall-out, de nucleaire straling de pijnveroorzaker. Met recht is dit mijn Day After. De volgende acties duurder vanmorgen 5 minuten of langer:
  • Omdraaien om de wekker uit te duwen
  • In zithouding op rand van bed komen
  • Rechtop staan
  • Weer zitten
  • Weer proberen rechtop te staan
  • Weer zitten
  • Ultieme poging rechtop te staan
  • Naar krukken reiken en pakken
  • Tot de slaapkamerdeur lopen
  • Naar het toilet op de badkamer komen
De volgende activiteiten namen 10 minuten of langer in beslag:
  • Na behoefte opstaan vanuit toiletzitpositie
  • Goed rechtop staan om tanden te poetsen
  • Stabiel staan om te kunnen wassen
  • Nogmaals een poging om stabiel te staan om te kunnen wassen
  • Aankleden
  • Opstaan na aankleden
Daarna was de grootste beproeving van de dag geleden. De trap af ga ik met de traplift. Die tijd gebruikt om wat losser te kunnen worden. Grootste probleem en pijn, mijn heup. Gelukkig heb ik er daar nog maar 1 van. (nooit gedacht dat ik dat nog eens zou gaan zeggen..) Tijdens de training was het mijn kont en mijn stuitje, als vanouds dus. Nu mijn heup en daarna en inherent hieraan mijn rug. Heb 2 keer pijnstillers genomen vandaag anders was het echt niet te doen. Naar mate de dag verstrijkt gaat het ietsje beter, maar ik ondervind grote moeite met opstaan en lopen. Gelukkig zijn dat net 2 dingen die ik niet heel veel doe. Maar goed, ik ben de dag doorgekomen, getuige deze blog. Allemaal verklaarbaar natuurlijk: Veel kilometers, ongewennige houdingen (haarspeldbochten zijn capriolen), harde klappen (afdalingen tot 66 km/h). En de gedachte dat Glenn de Boeck VVV gaat trainen, maakt het natuurlijk ook niet makkelijker.
Fin...dat is het leven van een topsporter (zo noem ik mijzelf maar, dan lijkt het nog wat). Pijn lijden maakt je beter. Zeggen ze...

woensdag 15 juni 2011

Toppers in de Noord Eifel

Vreemd dat de klimmers-site geen profielen heeft van enkele zeer goede trainingsroutes/bergen in de Noord-Eifel. Want ze zijn er wel. Neem nou de route die we vandaag namen. De auto geparkeerd in Schuld onderaan op de grote parkeerplaats voor Schlecker. Van daaruit gefietst over de hoofdweg naar afslag Fuchshofen. Daar omhoog naar Reifferscheid. Je schrikt je een hoedje, vooral aan het begin. Maar hij gaat over in een gelijkmatige klim, dus even doorzetten. Afdalen via Winnerath terug naar Schuld. Onderaan schuin oversteken naar het fietspad/de aangegeven fietsroute naar Insul. Deze gaat over in een fietspad, dat vroeger een treintraject was. Prachtig fietspad. Deze volgen tot afslag naar Sierscheid/Harscheid. Daar Schuld aanhouden en afdalen naar het dal. Prachtige route, eigenlijk een must en relatief dicht bij huis. Ruim 28km. Ik heb 1,5 keer gedaan, ruim 46km. De berg vanaf Fuchshofen 2x. ( http://maps.google.nl/maps?ll=50.4,6.883333&spn=0.05,0.05&t=m&q=Locatie%A0van%A0Reifferscheid@50.4,6.883333&om=1&z=13&lci=lmc:wikipedia_nl&hl=nl )
We gaan er volgende week terug. Leo heeft tijdens een verkenningsronde ook andere prachtige beklimmingen ontdekt. Of eigenlijk was hij volgens mij gewoon de weg kwijt en heeft hij daardoor rondgezworven en zo leuke dingen ontdekt. Maar ik denk dat hij bij zijn verhaal blijft...  Feit is dat het een ideaal gebied is om gericht te trainen.
Zaterdag ga ik sowieso met Har de Baraque Michel "doen" in de Ardennen in de buurt van Malmedy. 15km aan 1 stuk klimmen. Ik verheug me er nu al op.
Enfin, uw nederige blogger gaat nu rap naar bedje toe. Eigenlijk was ik al doodop voordat we naar huis vertrokken. Eigenlijk had ik eerst een tukje moeten doen. Eigenlijk was het niet verantwoord in die uitgeputte toestand te rijden. Eigenlijk....
Welterusten.

Har

Mijn maatje Har heeft eergisteren besloten niet mee te gaan naar Italië. Om diverse privé-redenen die ik niet in mijn blog zal vermelden. Dat laat ik aan hem. Ik kan er wel over zeggen, dat het een zeer moedig besluit is en dat Har niet over 1 nacht ijs is gegaan. Hij is en blijft mijn maatje. Coach Leo neemt op mijn aandringen en nadat ik Har hierover heb ingelicht zijn plaats in. Har gaat in mijn hart en als grote inzamelaar en donateur bij de aanschaf van mijn handbike sowieso mee de berg op.

maandag 13 juni 2011

Treurig

Vandaag was een dag vol treurnis, maar vol goede gevoelens. Huub gezien, nog maar 62kg, maar beresterk. Buddy Har nog gezien die me een treurig besluit mede deelde, maar met de zuiverste begronding genomen waarvoor niets dan lof en moedig. Treurnis in het eten, frites, ik heb er nu al spijt van. Nu regent het keihard. Precies het weer dat bij deze dag hoort. Snel vergeten, wel momenten die ik zal koesteren.Wordt (op punten) vervolgd...

Gevaar

Ik was er al een beetje bang voor. Op een feestdag naar de omgeving van de Nurnburgring, geen heel goed idee. Toch maar gedaan, zit in het schema, dus moet. De Hohe Acht was qua beklimming dat wat ik van had gedacht. Ik ben niet in de problemen geweest, conditioneel en krachtinspanning volledig onder controle. HR niet boven de 160 geweest. Bij verkenning per auto heb ik nog altijd snel het idee dat ik het moeilijk ga krijgen, tot nog toe ongegrond. Ik schatte na verkenning in dat ik 5 kwartier erover zou doen. Uiteindelijk was ik 5 minuten sneller. Niets geforceerd. Prima klim dus. Alweer een bevestiging van de goede weg die ik volg. Alleen was het heel erg druk, vooral knetterhard rijdende motoren. Allemaal van die buikschuivers. Er geldt een snelheidslimiet op de Hohe Acht, maar die wordt massaal aan de laars gelapt. En vooral in bochten levensgevaarlijk. Op enig moment scheelde het maar 5cm of ik was ondersteboven gereden. Bij de afdaling heb ik overwogen of ik een 2e beklimming moest doen. Omdat ik toch aan mijn kilometers moest komen besloot ik toch nog een keertje te gaan, totdat een oplettende automobilist mij erop wees, dat ik wel erg slecht te zien was bij die hoge snelheden. Toen ben ik snel van de Hohe Acht gevlucht. Hohe Acht bijgeschreven op mijn palmares, toch het hoogste punt van de Eifel! En dat met geen graatje pijn.
Onderaan heb ik me nog even vergaapt aan al die snelle bolides op weg naar hun rondje Nurnburgring. Nog even gesproken met een groepje tukkers. Die ene had achter zijn VW-busje een trailer met een oude omgebouwde VW golf type 1. De ander had een VW-busje met omgebouwde Civic. De heren hadden een abonnement om te racen op de Ring, kosten € 1.300,- per jaar. En daar komen nog een hele hoop kosten bij welteverstaan. Ieder zijn hobby, leuke gasten trouwens.
De fietsen ingeladen en weg uit de drukte. Nog even een beklimming genomen waaraan ik bijna voorbij was gefietst. In Adenau vanuit de school naar beneden het zwembad. Ik zag in de diepte het zwembad liggen en een auto in de diepte verdwijnen. Toen ik dichterbij ging kijken keek me nog een man aan met een blik van "zul je dat wel doen?". Ik kon het niet laten. Fantastisch dat ik dit kan, wel op mijn uitersten, maar dik 20% verpulverd door mijn armen en mijn wil. It's good to the King...
Uiteindelijk een schitterende beklimming gevonden. In Schulde de auto neergezet.Vandaar naar Insul gefietst en van daaruit de Schweissberg op tot helemaal in Harscheid. Een stevige beklimming, zwaarder als de Hohe Acht, wel korter. Een perfecte klim voor dit moment. En nog beter, bijna geen verkeer. Afgesproken dat we daar de volgende keer onze basis opzetten om van daaruit mooie rondjes te maken. Ben benieuwd naar de cijfers van de coach. Zal wel weer een record zijn. Vanaf nu moet elke training persoonlijke records opleveren. Ik heb er weer vertrouwen in. Helemaal.

zaterdag 11 juni 2011

Groepsfoto

Vandaag zijn we met de hele groep BikeBuddy's op de foto gegaan. Indrukwekkend gezicht om met zovelen in dezelfde splinternieuwe tenue's op de foto te gaan. Mijn buddy Har en ik en fotograaf Ari waren er al, toen we de rest van de groep in 1 lang lint aan zagen komen rijden. Indrukwekkend, stoer! Mooie groep met alleen maar mooie, getrainde vrouwen en mannen. De foto's zullen vandaag of morgen wel op de site van de Bike Buddy Challenge komen te staan. Ik zal er ook een of twee op dit blog plaatsen. Een groep om trots op te zijn. Allemaal klasbakken die zich voor het goede doel in de naad werken. Alleen daarom al zijn het klasbakken en -bakkinnen.Tussen de regenbuien door heeft Ari enkele shoots gedaan. In verschillende settings. Enfin, jullie zullen het snel zelf zien.
De bestellingen van de kroekestop zijn vandaag opgelopen naar 23 stuks. Lieve zus, Jos en Rialiet, bedankt!
Morgen weer een stukje dichter bij de hemel, zoals het in het Alpe d'HuZes lied mooi wordt bezongen. (Wat is dat trouwens weer een waanzinnig succes geworden. Maar ik ben echt niet minder trots, misschien wel trotser op ons doel en onze prestaties. Een wijze gedachte is, dat je niet de beste of snelste hoeft te zijn; Als je naar eigen vermogen handelt verdient jouw inspanning dezelfde lof. Maar handel en sta niet toe te kijken.) Ik zei dus "morgen een beetje dichter bij de hemel", letterlijk naar een hoger niveau. Ik zei al eerder, dat Leo en ik morgen richting Adenau rijden. Ik verwacht daar minder moeite mee te hebben dan de Camerig 4 keer. De Hohe Acht is weliswaar, langer steiler en hoger, maar daarvoor wel heel erg gelijkmatig. Kwestie van ritme vinden denk ik, maar ik zal uitkijken voor onderschatting. Wel hoop ik dat het verkeer meevalt. Vaak zijn het in die regio van die wegen waar zondagsrijders hun cabriootje uitlaten. Dat ze maar goed uitkijken! Zo niet..... hebben jullie in ieder geval de (groeps)foto nog...

vrijdag 10 juni 2011

Sport ?

Mijn krachtbron is niet zozeer mijn spierkracht, maar meer mijn focus. Dat waar ik als kind al moeite mee had is nu nog steeds mijn zwakte: concentratie. Jullie zitten natuurlijk allemaal te wachten of het nou gelukt is. Jawel, het is gelukt 4 x de Camerig, en hoe! Al voelde ik me niet top, nog wat naweetjes van 2 uur sportschool de dag ervoor. Gisteren was ik zo gefocust en had ik zoveel vertrouwen in het verhaal van coach Leo, dat ik wist dat het ging lukken. 1 focus: doseren!! Ik heb het al duizend keer geroepen hier, maar het is echt mijn toverwoord. En ik kan het, tot in perfectie haast. Blijkt uit de cijfers van de training van gisteren: 1e keer Camerig (en omliggende heuvelen) 71/96watt, 2e keer 81/102watt, 3e keer 88/105watt en vierde keer 93/115watt. Als dat geen doseren is.... Totaal bijna 19,5 km klimmen(!!) aan gemiddeld bijna 5%. Mooie cijfers. En...kracht over. Ik zeg niet dat een 5e keer er gegarandeerd ook in zat, maar het voelde alsof het had gekund. Maar het thuisfront begon honger te krijgen, dus hielden we na 4uur en 45 minuten de training voor gezien.
Ik moet het woord tempo uit mijn vocabulaire schrappen als ik tegen een berg opga. Wielrennen is het ook niet. Het is handbiken, ik doe het met mijn armen. Dus zeg niet dat het geen sport is, dat is het wel heel degelijk. Alleen moet ik zelf stoppen met de gedachte dat 5 km/h wandeltempo is. Dat is zo voor validen, voor mij is het sport om in dat tempo een berg op te biken. Zo zie ik het vanaf nu, zo zag ik het eerder ook. Maar door de duizenden fietsers die me de afgelopen weken op de Camerig voorbij zijn gegaan, leek het even alsof ik geen sport beoefen. Onzin natuurlijk! Sterker nog, het is extreme sport.

woensdag 8 juni 2011

Actie Kroekestop

Zojuist de 19e kroekestop-bestelling binnen gekregen. Thuur, bedankt jong! Kei-tof.
Kom op mensen, dat kan beter. Doe het voor die kids die het veel minder getroffen hebben als ons. En die honderden vrijwilligers die zich jaar na jaar dagen lang inzetten met als beloning de gulle lach van een gelukkig kind, dat even de realiteit van alledag kan ontvluchten. Bestel bij mij de Kroekestop voor € 25,-, mail me. Wat goed doet, voelt goed! Je zult het zien.

Spanning stijgt

Vandaag over 2 maanden gaat het gebeuren lieve bikebuddyvrienden en vriendinnetjes! Stijgt jullie spanning ook? Nou, die van mij wel. Maar hyper zal je mij niet zien worden. Dat zit niet in me. Ik geef wel toe, dat ik met de kleine probleempjes (stuitje, verzet) meer zorgen heb dan dat ik vermoedde. Maar ik werk eraan. Zojuist heb ik mijn fiets klaargemaakt voor morgen, de dag dat ik rondje Camerig 4 x in successie zal voltooien. Nadat ik hem heb gepoetst heb ik me beziggehouden met het "kussen met het gat erin". Je weet wel, voor mijn stuitje, tegen stuitjespijn. Ik heb klittenband op mijn kussen geplakt en op het zitvlak. De bedoeling is dus dat het kussen niet meer verschuift. Als dat inderdaad zo is en ik blijf toch pijn houden moet ik andere kussens gaan uitproberen. Het probleem is alleen, dat niet iedere dealer alle merken kussens heeft liggen. En dat deze eerst besteld moeten worden. Hier gaat soms weken overheen en vaak -zo leert helaas de ervaring- wordt dan ook nog eens de verkeerde maat geleverd, of het verkeerde type (je wilt niet weten hoeveel soorten en maten kussens er zijn) enz.  Dus ik hoop dat mijn vinding de oplossing is. Zo niet, laat ik me op de dag des oordeels drogeren, zodat ik niet eens weet dat ik een stuitje heb.. :-)
Er heerst in ieder geval een gezonde spanning in me. Voor morgen, voor de komende 2 maanden en voor de apocalyps... Ik heb voor morgen Coach Leo ontboden. Hij moet zien dat als het niet lukt, dat dit dan verklaarbaar blijft. Ik heb een vet probleem als de analyses niet kloppen.
Oh ja. Alweer een media-optreden. Deze keer komt er een stukje te staan in een Fitness-blad. Samen met Wessel. Ik heb het zelf geschreven. Leuk stukje, al zeg ik het zelf. Nog effe en ik verschijn op de voorpagina van Time's "man of the year". Ze hebben nog niet gebeld, maar ik houd de telefoon en mail hoopvol in de gaten.
Zaterdag met jullie allemaal in tenue in de lens van Ari kijken. Druk, druk,druk...Moet ik nu ook mijn ene been scheren? Nee, toch?

Bekendheid en dieet

De naam van de BikeBuddyChallenge galmt door het land. Langzaam komen de bestellingen binnen. De teller staat op 16 stuks. Kom op mensen, kopen zo'n kroekestop! Geef me door hoeveel ik er voor je moet bestellen. Als je nog niet weet wat de kroekestop is, kijk dan even op de site van de BBC.
Gisteren kreeg ik een uitnodiging binnen van de organisatie van het NK Tijdrijden. Ik heb vriendelijk bedankt en gezegd, dat ik het volgend jaar wel zou willen doen. Het strookt nu totaal niet met mijn voorbereidingen om de Stelvio te beklimmen. Als ik meedoe aan zoiets wil ik ook presteren. Dus Ruud, volgend jaar doe ik mee. Ben wel vereerd met de persoonlijke uitnodiging. Trouwens: Kroekestop kopen?
Vanaf vandaag ga ik nog eens een poging wagen om mijn gewicht richting 85kg te krijgen. Dus dat betekend nog ruim 5kg eraf. Ik heb contact gehad met Kees Breukelen, ik heb hem al eerder aan jullie voorgesteld. Hij is de autoriteit op handbikegebied. Zelf niet gehandicapt, maar compleet voor deze vorm van fietsen gevallen. Meervoudig kampioen. Heb hem mijn problemen met mijn stuitje voorgelegd. Hier heb ik wat adviezen gekregen. Er zijn enkele dingen die ik moet uitproberen, maar hij zei wel dat ik hiermee een serieus probleem heb en hij het er het beste van hoopt. Ik had hem ook gevraagd of ik ergens een nog lichter verzet kon krijgen (voor de zekerheid), maar lager dan 22x34 kan niet. Op dat verzet is gisteren ook de Alpd'Huez gedaan. Kees adviseerde nog wat aan mijn gewicht te doen. Hij heeft makkelijk lullen..:-) Daar gaan we dus maar weer. Komende weken eet ik weer ongeveer hetzelfde als onze konijntjes.... Ik denk dat ik bij hen aanschuif. Allereerst vandaag het fitnessen weer serieus oppakken. Buikspieren (sixpack!), Schouder- en rugpartij. Past ook goed in het dieet.

dinsdag 7 juni 2011

Cashen

Het wordt langzaam tijd te cashen voor ons goede doel. De M.A.run. Ik heb eergisteren het eerste mailtje rond gestuurd om de actie "de Kroekstop" aan te prijzen bij mijn contacten. Gisteren al 6 bestellingen binnen. Vanmorgen heb ik mijn Linkedin contacten gemaild. Ik hoop en verwacht daaruit toch ook wel het een en ander. Ik hoop dat mijn oorspronkelijke sponsors, die het mij mogelijk hebben gemaakt de fiets aan te schaffen uiteindelijk nog een extra bijdrage hebben om ons doel te steunen. Spannend zoiets. Ik word nog eens een fondsenwerver.
Coach Leo heeft mijn trainingsvoorstel goedgekeurd.Vandaag rust, morgen Fitness/Krachttraining, donderdag mijn ultieme poging het rondje Camerig 4x te doen, vrijdag rust, zaterdag D1 en zondag enkele malen de Hohe Acht.
Eiffel.... here we come... Onelegged Pete is on his way!

maandag 6 juni 2011

Coaching

Op de eerste plaats komt talent. Meteen daarna komt coaching, bijna net zo belangrijk als talent. Je kunt wel talent hebben, maar alleen een goede coach ziet waar je nog beter kunt worden. Daarom is Leo mijn coach. Hij heeft zijn sporen als wielrenner verdiend. In de tijd dat hij in de Waalse Ardennen woonde heeft hij zich als wielrenner ontwikkeld, heeft zich helemaal in de materie van het wielrennen verdiept. Alles gelezen, alles bekeken, altijd zijn trainingsgegevens van de dag bijgehouden en is gaan snappen waarom het die dag juist wel of juist niet ging. En dit jarenlang. Nou, van die kennis profiteer ik nu. Elke training wordt geanalyseerd. Zo ook de Camerig trainingen. Zo ook de laatste training waarover ik zo treurig gestemd was. Coach Leo weet waarom! Hij heeft mijn data geanalyseerd. Allemaal logisch, in bijna Cruijffiaanse taal aan mij overgebracht. Ik weet wat ik nu moet doen om volgende keer wel 4 x het rondje te halen. Tevens de volgende stap is aangekondigd. We gaan de Eiffel in, de Camerig wordt langzaam vervangen door de "Hohe Acht". 6.1 kilometer klimmen, weer ietsje steiler. Maar mij maak je niet meer bang, Coach Leo weet wat hij doet. Nu nog even leren op tijd te komen.....(=plaagstootje)

zaterdag 4 juni 2011

Diep, dieper, diepst

Hoe diep kan een mens gaan? Vandaag heb ik voor het eerst serieuze twijfels over mijn missie. Ik was vandaag supergemotiveerd en voelde me fit. Har om 8h opgepikt en om 9.30h waren we aan de voet van de Camerig. The place to be voor wielrennend Nederland. Ongelooflijk wat er ook vandaag weer een fietsers waren. Echt top! Coach Leo had een nieuw parcours uitgestippeld. Een rondje van 13km: de Camerig (omhoog), Vijlenstraat (omhoog), Vijlenberg (omhoog), Rugweg (omhoog) en dan via de Epenerbaan, Zevenwegenweg, Groenenweg en Camerig (bijna alles dalen) terug naar af. De opdracht was 4 keer dit te volbrengen. Welnu, het zijn er 3 geworden en geen millimeter meer. Al kotsend, hijgend en gedesoriënteerd heb ik het gehaald...bij wijze van spreken dan. Maar ik zal helemaal stuk na 3 uur en 45 minuten ploeteren. Waarvan de derde ronde echt een drama was. Er zijn enkele verklaringen te vinden: 1) Temperatuur was abnormaal hoog ca 28c 2) Mijn 3liter Camelbak gevuld met Long Energy Isostar was al een uur voor einde helemaal leeg 3) Het constant bedanken op aanmoedigingen en complimentjes kost teveel energie 4) Toch teveel/te weinig gegeten en/of gedronken? 5) Teveel last van ongemakken (stuitje, brandende billen)
Ik weet het niet, maar het is tot nu toe niet mogelijk gebleken 4 x de Camerig "te doen"... Angstvallige gedachten worden langzamerhand mijn deel. Geen Glorie? Geen roem en Gladiolen? Geen bijdrage aan de BBC2011? Misschien moet ik wel het gevang in wegens wanprestatie?
Ik ga op zoek naar oplossingen.
A) Ik moet iemand vinden die een kleiner verzet dan 22 x 34 kan regelen, voor de zekerheid (ik heb nu 44/32/22 x 34/30/26/23/20/17/15/13/11, dus kenners: Laat mij weten wie mij kan helpen!!).
B) Mijn stuitje en het vlees daar omheen doen na een 1.5 uur veel pijn/ branden like hell. Iemand een oplossing daarvoor? Ik heb al een speciaal kussen gekocht met een gat, maar door mijn ongelijke billen (vanwege de amputatie) lig ik daar niet goed op/in.
Ben ik desperaat?

donderdag 2 juni 2011

Relativeren

Het kan niet anders, dan dat ik het aan mijzelf te wijten heb. Ik heb zo erg de hongerklop willen voorkomen, dat ik een beetje teveel naar binnen heb gewerkt. De 4 boterhammen, grote kom yoghurt, 2 liga-koeken, appel en 2 broodjes, 2 koffie, enkele smintjes en tenslotte 500ml Long Energy Drink van Isostar voor ik het rad een maal rondgedraaid had, vielen erg zwaar. Vanaf het begin van de Camerig voelde ik al dat het een zware dag ging worden. De start was in ieder geval al beroerd. Coach Leo was door fietsleed 2 uur later dan gepland, dat kwam er ook nog bij! Maar ja, dat is overmacht. Om 13h begonnen we halverwege de Camerig te klimmen, deze keer een nieuwe route. Niet meer de Pannisberg af en Groenenstraat op, maar door Vijlen naar de Rugweg, een ruim 3 kilometer lange klim met een percentage van slechts 3,2% gemiddeld met een maximum van ca. 7%. MAAR, daar waar je denkt dat hij niet meer stijgt gaat hij toch omhoog en dat is gezichtsbedrog en een tegenvaller. Dan via de Camerig aan de zuidkant weer naar de voet van deze beruchte bult. Zaterdag wil ik hem van de Zuidkant beklimmen. Als ik dat presteer heb ik de volgens de Cotacol-ranking zwaarste helling van NL gehad. Niet de steilste, maar wel de langste met 3600meter en een stijgingspercentage van 7 gemiddeld. Als ik die effe 6 keer doe, heb ik de Stelvio. Alleen heeft de Stelvio geen afdelingen. Jippie.
Vandaag was niet veel. Voelde me topzwaar, terwijl gewicht stabiel is. Na 2,5 uur was het echt op. Wel nog een pittige training, maar bij lange na niet wat ik me voorgenomen had. Hoop zaterdag een betere dag te kennen. Belangrijkste nieuws vandaag echter niet dat Willem Duys (ik was als jongen al een fan van muziek mozaïek, Jean-Toots, Sammy Davis jr., Frank Sinatra, Pim Jacobs en Louis v Dijk enz.) overleden is, maar dat Marian,5 weken na haar ongeluk, uit haar coma is ontwaakt. Fantastisch nieuws! Wat boeit die Camerig of ene Willem Duys dan nog...?

woensdag 1 juni 2011

Lang weekend met 8 klim-uren

Morgen is de eerste van twee zware trainingsdagen in de heuvelen van wederom de Camerig en omgeving. Morgen eerst samen met coach Leo, die belde dat hij toch mee wilt gaan ondanks dat hij ziek, zwak en misselijk is. Dat duidt de man zijn gedrevenheid en enthousiasme om mijn missie te doen slagen. Overmorgen 1 dag rust en dan zaterdag met buddy Har. Eindelijk gaat hij mee de heuvelen in. Want hij is klaar met zijn project "buitenkeuken". Natuurlijk weer geen "normale" buitenkeuken, maar een pakweg 24m2 buitenverblijf met 2 meter brede keuken/BBQ-blok, koel/vries, wastafel,een lange tafel voor 8 personen, openslaande luiken aan de dichte kant zodat er ook nog zicht is op de achtertuin als je het zicht op het zwembad vervelend begint te vinden..... Heeft hem effe van de straat gehouden, maar zaterdag zullen we zien hoe het met zijn conditie is gesteld. Geen zorgen, hij zal er klaar voor zijn op 8/8! Afgelopen zaterdag tijdens de officiële opening van zijn buitenkeuken (en tevens 25-jarig jubileumfeest bij CZ van Corrine, zijn vrouw. topfeestje jonges!) opperde hij nog, dat hij er serieus aan het denken is, of dat hij met mij de Stelvio op loopt/rent alvorens hij zelf met de fiets nakomt!? Hij meent dat!
Enfin. Ik verheug me op de komende dagen met Leo en met Har en wellicht enkele van jullie. Ik hoop dat het een beetje meevalt met de drukte al vrees ik dat dit ijdele hoop is met de weersvoorspellingen zoals die zijn gedaan. Van de andere kant... hoe meer mensen me zien, hoe meer kans dat ons project ontdekt wordt en coach Leo en ik flink gaan vangen voor filmrechten over de nog te maken documentaire (waarvan het overgrote deel uiteraard ten goede zal komen aan de MA-run). We zijn al flink aan het oefenen. Ik het modelleren, Leo het camerawerk en montage. Is ook te bekijken op de nieuwe upload op youtube   http://www.youtube.com/watch?v=q5pw1o33JUo  Niet vergeten te kijken!!